Ta blended whisky jest obecnie dostępna już w 180 krajach – z tego też względu plasuje się ona wśród 3 najlepiej sprzedających się whisky tego typu na świecie. Charakterystyczna trójkątna butelka budzi pewne skojarzenia z produktami Glenfiddich i jest to skojarzenie słuszne, bowiem na opakowaniu znajduje się wiele odniesień do tejże destylarni, ale o tym dalej…

Kolor: jasno bursztynowy / jasno złoty

Zapach: średnio intensywny, ale przyjemny o wyczuwalnych akcentach kwiatowych oraz dojrzałej gruszki. Wyczuwalna jest także nuta zbożowa.

Smak: słodki, dosyć delikatny z lekką orzechową nutą. Wciąż czuć pewne akcenty kwiatowe chociaż nie są one tak wyczuwalne jak w zapachu.

Finisz: przyjemny i jak na blended whisky to całkiem długi. Producent na swojej stronie deklaruje, że finisz zawiera odrobinę dymu oraz torfu co często jest ze sobą tożsame. Moim zdaniem jest to tak mała ilość dymu, że trudno o niej nawet mówić. Zamiast tego jest pewna pieprzność, która nieźle maskuje alkohol.

ABV: 40%

Jest to naprawdę niezły tzw. „blend”, który dodatkowo jest dostępny w bardzo atrakcyjnej cenie – za butelkę 1,5L zapłaciłem 79,99zł. Cena była promocyjna, aczkolwiek nawet i bez tego można go zakupić po niewygórowanej cenie. Na butelce znajdują się liczne odniesienia do destylarni Glenfiddich powszechnie znanej w świecie whisky single malt. Data 1887, logo Glenfiddich na przedniej etykiecie, czy też analogiczna adnotacja przytłoczona w szkle na tyle butelki, daje jasne podejrzenie skąd brana jest baza destylatów używanych do tworzenia Family Reserve. W swojej cenie jest naprawdę ciekawą propozycją, którą mogę polecić, gdyż w kategorii blended whisky wypada całkiem dobrze. Oczywiście nasuwa się pytanie „jak ten trunek ma się do Glenfiddich 12yo?”, którego to notkę smakową możecie odnaleźć od dłuższego czasu na stronie Zegarki i Pióra.

Na to pytanie nie chciałbym jednoznacznie odpowiadać, gdyż są to dwa różne produkty nie tylko z uwagi na kategorię cenową, ale także przez wzgląd na inne podejście do wytwarzania danego produktu (klasyczny single malt vs whisky mieszana). Powiem tylko, że single malt odznacza się tutaj smakiem bardziej dystyngowanym, gładkim i złożonym, aczkolwiek tytułowy „blend” również nie pozostaje bez szans – z pewnością jego spożywanie należy do przeżyć o pozytywnym zabarwieniu. W dodatku jeżeli potrzebujemy większej ilości whisky (np. na imprezę w gronie znajomych którzy nie mają w zwyczaju rozwodzić się nad walorami smakowymi czy zapachowymi danego trunku) to będzie to dobry kandydat, który z uwagi swój dosyć subtelny smak ma szansę trafić w gusta osób mniej rozsmakowanych w whisky, jak również nie zrujnuje nam portfela.   Naprawdę przyzwoita whisky, którą warto mieć w barku.