Co rok, podczas targów w Bazylei (ale i nie tylko) producenci raczą nas osobliwymi kreacjami, które stanowią jednak dla zdecydowanej większości miłośników zegarków jedynie ciekawostkę. Często stosowane są w nich nieszablonowe rozwiązania polegające na użyciu rzadkich materiałów, bądź egzotycznych technik zdobniczych. W tym roku manufaktura Girard-Perregaux zaprezentowała serię „The Chamber of Wonders”, która doskonale wpisuje się w tą konwencję.
„Komnata cudów”, to w istocie trzy nowe czasomierze, z których każdy wykonano jedynie w ilości 18 sztuk. Wspólnym mianownikiem jest z pewnością mierząca 40mm średnicy koperta, którą wykonano z różowego złota. Jej linie są charakterystyczne dla tzw. „garniturowców” produkowanych przez GP (za bazę posłużył Girard-Perregaux 1966). Seria ta ma być kontynuacją tradycji prezentowanych przez sławne „Cabinets of Curiosities” Każdy z zegarków prezentuje indywidualne dzieło kartograficzne przeniesione na niezwykle ograniczoną powierzchnię cyferblatu. Kolekcja ta nosi roboczą nazwę „Master of Maps”. Ma ona być hołdem dla interdyscyplinarnej nauki jaką jest kartografia.
Wspólny dla wszystkich w serii czasomierzy, jest także zastosowany manufakturowy kaliber GP03300. Został on wyposażony w automatyczny naciąg sprężyny i oferuje 46 godzin rezerwy chodu. Pracuje on z częstotliwością 4Hz (28800VpH), a na jego budowę składa się 205 komponentów. Jego pracę możemy obserwować przez transparentne wypełnienie dekla, które stanowi szkło szafirowe. Ten sam rodzaj szkła chroni tarczę.
The Pearl of Wonders
Pierwszy z serii czasomierzy został ozdobiony za pomocą graficznej transpozycji mapy wykonanej w połowie XV wieku, przez historyka imieniem Ibn al-Wardi. Rysunek jest inspirowany teorią Ptolemeusza (grecko-egipskiego astronoma i astrologa, który mieszkał w Aleksandrii na początku II wieku naszej ery, a który jest uważany za ojca geografii).
Malunek koncentruje się na Półwyspie Arabskim, który był ośrodkiem pielgrzymek. Wprawni obserwatorzy dostrzegą Afrykę oraz góry, gdzie Nil ma swoje źródła. Rzeka reprezentowana przez szeroką niebieską linię nagle wpada do Morza Śródziemnego. W centrum, w otoczeniu Morza Czerwonego i Zatoki Perskiej odnajdziemy także Ocean Indyjski, Zatokę Perską, a w oddali Indie i Chiny.
Zgodnie z tradycją używania kamienia, jako głównego budulca w starożytności, postanowiono, że to właśnie na kawałku skały zostanie naniesiony malunek. Za materiał posłużył sodalit, którego niebieski kolor stanowi idealne tło dla kolejnej warstwy, którą stanowi papirus. Za pomocą skalpela wycinane są kolejne fragmenty mozaiki z materiału mającego jedynie 0,25mm grubości. Na wykonanie tej operacji potrzeba blisko 4 godzin. Następnie za pomocą cienkiego pędzelka nanosi się malunek, co pochłania kolejne 28 godzin pracy. Końcową fazą prac, jest nałożenie warstwy lakieru. Finalnie potrzeba około 50 godzin by przygotować pojedynczą tarczę dla zegarka.
The Terrestrial Map
W tym przypadku, grafika zdobiąca cyferblat jest inspirowana pracą włoskiego Jezuity – Matteo Ricci. Przedstawia ona starą chińską mapę, którą opracował on po tym jak osiadł w Macao w 1582 roku. Także resztę swojego życia spędził w Chinach. Był on także jednym z pierwszych ludzi z tzw. „zachodu”, któremu pozwolono przebywać na terenie Zakazanego Miasta. Na mapie zawarto wiele szczegółów, które nawet dziś budzą zdumienie. Znajdziemy tam informację o istnieniu pięciu kontynentów (założył on także istnienie Australii), o tym, że Nil jest największą rzeką w Afryce, czy też pewne wzmianki na temat orientacji globu względem kilku planet. Co więcej, pojawia się wzmianka o tym dlaczego występują różnice pomiędzy długością dnia i nocy oraz wyjaśnienie, dlaczego taki stan rzeczy ma miejsce.
Także w tym modelu za tło tarczy posłużył kamień. Na powierzchnię białego jadeitu przeniesiono za pomocą tzw. „tuszu indyjskiego” mapę przygotowaną przez Matteo. Przygotowanie malunku na powierzchni kamiennego plastra, którego grubość wynosi jedynie 0,7mm pochłania aż 17 godzin.
The New World “Novus Orbis”
Aż 142 prace kartograficzne są przypisywane Sebastianowi Münster’owi, który żył w latach 1488-1552. Jego praca „Novus Orbis” zawarta w dziele „Cosmographia Universalis”, jest uważana za jedno z najbardziej znaczących opracowań współczesnej kartografii. Przy jego tworzeniu pomagało mu ponad 120 osób zajmujących się wieloma dyscyplinami naukowymi.
Tarcza będąca w rzeczywistości mozaiką elementów (z elementami intarsji) wykonana jest przede wszystkim z niebieskiego i różowego awanturynu, kalcytu oraz nefrytu. Wycięcie i zmontowanie wszystkich niezbędnych elementów, a także finalne wykończenie cyferblatu zajmuje ponad 95 godzin pracy.
Wszystkie czasomierze będą sprzedawane z czarnym paskiem wykonanym ze skóry aligatora.
Kategorie: Girard-Perregaux, ZEGARKI